ΤΕΥΧΟΣ2, ΚΩΛΟΣ-ΒΟΥ

«Είχαν δεν είχαν τους ξεκάναν
τους πειρατικούς σταθμούς»,
«έξω η ζωή χαμογελάει
με τα νέα φλωράκια της» κι
«η αξία της γλάστρας
έγκειται στην τρύπα της»- Ντίνος

«Είσαστε το παραβάν του εαυτού σας
Πίσω σας γυμνή συμβαίνει η ζωή σας»
«Ο καθένας μια βίδα ένα γρανάζι
Όλοι μαζί έν’άσκοπο ρολόι
Για να βλέπει την ώρα ο κανένας»
Και η «ποίηση ελεημοσύνη
Στην παλάμη ενός κουλού κόσμου»
Χιόνης.

«Η σκέψις τα ποιήματα
βάρος περιττό»
«όλοι μαζί κινούμε συρφετός»
«Στα χείλη μόνο οι λέξεις των παθών
Ένα έχετε όνειρο: τον αγαθόν
Άντρα σας και τα νόμιμα κρεβάτια»
Καρυωτάκης

«Με πόση απουσία παριστάμεθα
Με πόση απουσία παρακολουθούμε προσεκτικά»
και
«Σκέψου πως δεν μας έμεινε άλλο όνειρο
Παρά να βγούμε από μια πόρτα»
Μόντης

«Ουρά παγονιού
σε πισινό μαϊμούς
τούτος ο κόσμος»- Παυλόπουλος

«Παράξενο λέει, πουθενά δεν ακούγεται πια η μουσική μου»-Μότσαρτ, Σαχτούρης

«Ήταν μια υπέροχη μέρα της Άνοιξης
Έξω, κελαηδούσαν όσα πουλιά είχαν
Γλιτώσει από
Το νέφος»- Μπουκόφσκι


Να δούμε κατάματα επιτέλους τη θλίψη του χαμού, το αδιέξοδο που μας κληροδοτήθηκε, τις φωνές, τις μέρες που ξημερώνουν και το αύριο που αναμένει την υπεράσπισή μας, πέρα από μερισμούς και κάστες.