Ο απομίμηση πάτος και τα νέα ξεκινήματα

Δεν έχω πολλά να πω αν και θα έπρεπε. Νέο βήμα για τον όμιλό μας κι εύχομαι να τα πάει καλά. Ήδη από το όνομα της φυλλάδας μας καταλαβαίνει κανείς τη διάθεσή μας να αυτοσαρκαστούμε, τη θέλησή μας να αντιμετωπίσουμε ντόμπρα τους εαυτούς μας, αφαιρώντας τους κάθε φτιασίδι τεχνητό, κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης.
Ο όμιλος Λογοτεχνίας δεν είναι αυτό που απωθεί τους περισσότερους από το να εγγραφούν σε αυτόν: μια ομάδα σπασίκλων που κάθονται γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι και απαγγέλλουν Διονύσιο Σολωμό (αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, δε θα ‘ταν κι άσκημα). Ο όμιλος αυτός μαζεύει κάθε καρυδιάς καρύδι. Κάθε καρυδιάς καρύδι που αγαπά τα βιβλία. Κάθε λογής βιβλία. Κάθε λογής παραμύθια, ξόρκια, ταξίδια και αναζητήσεις.
Κάθε χρονιά αριθμούμε γύρω στα εξήντα νέα μέλη και προς το τέλος πάντα καταλήγουμε οι πέντε παλιές καραβάνες. Να βγαίνουμε και να φιλοσοφούμε για τη ζωή, για την ποιότητά της, την μόρφωσή μας, όποια κι αν είναι αυτή και για κάθετί που θα γεννήσει η νύχτα, το ποτό και η φίλτατη σε όλους μας απελπισία. Καμιά φορά το φέρνει η κουβέντα και λέμε για τον πάτο στον οποίο βουλιάζουμε. Καταλήξαμε πως αυτός ο πάτος είναι ψεύτικος, ουτοπικός. Δεν υφίσταται ο πάτος, είναι απομίμηση. Η επόμενη μέρα γεννά τη μικρή ελπίδα ότι θα ξεδιπλωθεί κάτι καινούργιο. Έστω και μια μικρή καινούργια απελπισία.
Καλούμε όλους εσάς, που αγαπάτε να αγαπάτε, να γράψετε. Να καταθέσετε τα σώψυχά σας, πονήματα βραδιών με κλάμα και τσιγάρο, αποκυήματα μιας διεστραμμένης φαντασίας, δευτεροκλασάτα σενάρια της ίσως σκόρπιας σας ζωής, στιχάκια ερωτικά που ποτέ δε στείλατε στη μούσα σας, σελίδες του ημερολογίου σας που είχατε κάποτε το όνειρο να δημοσιεύσετε. Είστε ελεύθεροι να κρίνετε, να κατακρίνετε όλα τα κακώς κείμενα τούτης της μικρής κοινωνίας, να κράξετε κι εμάς τους ίδιους για την υπεροψία μας και την αδυναμία μας να αλλάξουμε ό,τι μας πληγώνει και καλείστε να δώσετε και να πάρετε ό,τι για σας έχει σημασία.
Καλή αρχή σε ολωνών μας τα βουκωλικά βήματα, αργά και σταθερά, με λέξεις πρόκες να μην τις παίρνει ο άνεμος.
Μαρία Μηνά, ΒΝΕ 4ο