(Προσοχή: ακολουθεί κείμενο στα καλαμαρίστικα που κυπραίαν. Άμαν συγχίζουμαι φκαίνει μου το καλαμαρίστικον, όσον μπορώ βέβαια).
Αφού γράφω στο Βου-κώλο, είπα να γράψω ένα κείμενο του κώλου και για ένα κείμενο του κώλου, εκτός από ένα συγγραφέα του κώλου (το’ χουμε αυτό, βάλτε √) χρειαζόμαστε και θεματολογία του κώλου. Όχι δεν αναφέρομαι στην προσωπική μου ζωή (που έχω φάει το χέσιμο της ζωής μου), ούτε στις σπουδές στο ucy (που τα’ χω κάνει σκατά, πιο σκατά κι από τα γκομενικά μου). Θα μιλήσω καλύτερα για τους ανθρώπους σ’ αυτή την σκατόπολη που κάποιοι επέλεξαν (και κάποιοι άλλοι όχι) να ζουν.
Έχουμε και λέμε. Είσαι γυναίκα, Λευκωσιάτισσα (τόσο το χειρότερο). Πρέπει να έχεις απαραιτήτως τα εξής:
-πανάκριβα γυαλιά ηλίου (η τιμή οπωσδήποτε σε τριψήφιο αριθμό). Προσοχή. Τα γυαλιά πρέπει να διακοσμούν το κεφάλι (είτε τα φοράς, είτε τα έχεις στα μαλλιά, διπλή χρήση!) 24 ώρες το 24ωρο, όλες τις εποχές του χρόνου, σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους.
-Κομμωτηριασμένο μαλλί (τα καλαμαρίστικα επίαν του κώλου προφανώς). Κατά βάση το μαλλί είναι ίσιο, αν και αυτό μεταβάλλεται ενίοτε με τις επιταγές της μόδας. Πολλές φορές το μαλλί μπορεί να είναι φουσκωμένο (υπάρχει και σχετικός όρος πιστεύω, τον οποίο δεν γνωρίζω), όσο πιο φουσκωμένο, τόσο το καλύτερο. Συνήθως τόσο φουσκωμένο που δύναται να φιλοξενήσει ένα μικρό ζώο, πχ. αρουραίους, ινγκουάνα κλπ. Σγουρό, φουσκωμένο ή ίσιο, το μαλλί πρέπει ανά πάσα στιγμή να καλύπτεται από ένα στρώμα λακ και προς Θεού, ποτέ μα ποτέ δεν βρίσκεται στη φυσική του κατάσταση.
-Τσάντα. Το τελευταίο, απολύτως αναγκαίο κομμάτι του καθοριστικού για την αναγνώριση κάθε σωστής Λευκωσιάτισσας τρίπτυχου γυαλί-μαλλί-τσάντα. Η τσάντα οπωσδήποτε πρέπει να είναι πανάκριβη, original (μην σε πιάσουν οι υπόλοιπες Λευκωσιάτισσες στο στόμα τους), με το λογότυπο αρκετά εμφανές. Η τσάντα μπορεί να είναι μικροσκοπική ή τεράστια (που να χωρεί ρούχα για ένα σαββατοκύριακο στο camping, μαζί με το αντίσκηνο). Το σημαντικό πάντως είναι να την κρατάς με το σωστό τρόπο, ποτέ μα ποτέ στον ώμο αλλά στον καρπό ή τον πήχυ του χεριού.
-Τη δική σου νυχού (= μανικιουρίστα). Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τα νύχια σου στην οποιαδήποτε νυχού, γιατί μπορεί να καταλήξεις με νύχια σε φόντο κόκκινο, το πουτανέ, πλαισιωμένα με στρασάκια και δε συμμαζεύεται (όλοι ξέρουν ότι στο κόκκινο το πουτανέ δεν παν τα στρασάκια). Τελοσπάντων, με το νύχι και το μαλλί απλά δεν το διακινδυνεύεις.
-Γκόμενο που να πληροί τα εξής χαρακτηριστικά: έχει ακριβό αυτοκίνητο (κατά προτίμηση BMW, Mercedes ή Audi, εάν δεν είναι κανένα από αυτά τουλάχιστον να φαίνεται ωραίο κι ακριβό), να είναι ωραίος και περιποιημένος (κυρίως τα μαλλιά του), να ξέρει να παίζει πιλόττα, να έχει αρκετά λεφτά να σε πάει στο Zen Fusion για sushi και προς Θεού να μην έχει κόλλημα με τη ροκ, τα κόμικς και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας (μπορεί να έχει βέβαια κόλλημα με τον Τερζή, τα αυτοκίνητα και το ποδόσφαιρο).
-Συνδρομή σε γυμναστήριο. Καμιά γυναίκα Λευκωσιάτισσα που σέβεται τον εαυτό της δεν παραλείπει να γυμνάζεται. Η κυτταρίτιδα και το λίπος είναι άλλωστε οι μεγαλύτεροι εχθροί (μετά την ψαλίδα και τις αχάπαρες νυχούδες πάντα). Το γυμναστήριο βέβαια πρέπει να έχει προγράμματα, όπως πιλάτες, γιόγκα και body balance, ενώ αποφεύγονται παντελώς προγράμματα όπως αεροβική (είναι πασέ και κουραστική), βάρη, και body combat (μη μετατραπείς από λεπτεπίλεπτη γκόμενα σε Σουγλάκο).
-Να διαβάζεις το Cosmopolitan, ή έστω το Down Town και το Madame Figaro.
Σημείωση: εάν δεν έχεις όλα τα παραπάνω ή έστω τα τρία πρώτα τα βασικά, είσαι απόκληρος της λευκωσιάτικης κοινωνίας, απαγορεύεται να κυκλοφορείς σε άλλες περιοχές πέραν της παλιάς Λευκωσίας (στο δικό μας τρίγωνο των Βερμούδων Kαλά Kαθούμενα, Kαφεωδείο, Double Six) και επιβάλλεται να συνηθίσεις το φτύσιμο και την παντελή αδιαφορία των Κύπριων ανδρών και το αποδοκιμαστικό βλέμμα όλων (ανδρών και γυναικών), ειδικά εάν εμφανίζεσαι δημόσια με άλλους απόκληρους της λευκωσιάτικης κοινωνίας (πχ. καλαμαράες).
Τώρα εάν είσαι άντρας Λευκωσιάτης (κάνε υπομονή γιατί θα πέσει βρισίδι) για να σε κάνουν παρέα οι υπόλοιποι άνδρες Λευκωσιάτες και να σε γουστάρουν οι γκόμενες πρέπει:
-Να έχεις αυτοκίνητο (τα’ χουμε πει πιο πάνω, μην επαναλαμβανόμαστε). Το αυτοκίνητό σου είναι η αγάπη και η λατρεία σου, πρέπει να το πλένεις μια φορά τη βδομάδα (ακόμη και αν δεν έχουμε νερό να πιούμε) και έχει μια περίεργη φροϋδική θα έλεγα αντιστοιχία με το πέος σου, αφού όσο πιο καλό, ακριβό, και γρήγορο είναι, τόσο πιο άντρας θεωρείσαι.
-Να είσαι ωραίος ή τουλάχιστον περιποιημένος. Επιβάλλεται να ισιώνεις το μαλλί ή να το πατικώνεις με ζελέ. Το σίδερο και το ζελέ είναι απαραίτητα αξεσουάρ. Αν δεν έχεις μπορείς να δανειστείς από την γκόμενα (δες πιο κάτω). Προς Θεού ποτέ στη φυσική του κατάσταση.
-Να έχεις γκόμενα που να πληροί όλα τα πιο πάνω κριτήρια.
-Να έχεις γκόμενα που να μην σε απατά και να είναι εκεί όποτε τη χρειάζεσαι, για σεξ, μόστρα στου φίλους σου κλπ. Η λεγόμενη εγγύηση.
-Εάν έχεις τα δύο πιο πάνω επιβάλλεται να γαμάς κι άλλες όποτε σου δίνεται η ευκαιρία. Πρέπει βέβαια να προσέχεις τι κάνεις για να μην χάσεις ποτέ την εγγύηση (γιατί τι θα κάνεις μετά;), αλλά να μπορείς πάντα να καυχιέσαι στους φίλους σου για τις άλλες. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο εγχείρημα γιατί απαιτεί να κινείσαι σε πολύ λεπτές ισορροπίες. Δεν το πετυχαίνουν όλοι, αλλά για άντρες, οι πλείστοι τα πάνε πάρα πολύ καλά. Συγχαρητήρια.
-Να τρελαίνεσαι για το ποδόσφαιρο. Οπωσδήποτε να είσαι Αποελίστας ή Ομονοιάτης, να πορώνεσαι και να αναλώνεσαι σε πολύωρες και παντελώς απρόσφορες συζητήσεις με τους φίλους σου.
-Να πηγαίνεις γυμναστήριο καθημερινά και να κάνεις βάρη (όχι τίποτα αδελφίστικα) ή έστω body combat για να δείχνεις και την αγριάδα σου που, δεν μπορεί, κάπου θα έχεις κρυμμένη.
-Σε καμία περίπτωση ΔΕΝ φλερτάρεις με γυναίκες. Απλά περιμένεις να έρθουν να ανοίξουν τα πόδια τους (αν έχεις τα πιο πάνω λογικά πετυχαίνει). Ποτέ, μα ποτέ, δεν μιλάς σε άγνωστες γυναίκες κυρίως μπροστά στους φίλους σου (μην ξεφτιλιστείς δημόσια) και αν το κάνεις επιβάλλεται να περιοριστείς στα «μάνα μου», «κούκλα μου» και κάτι ακατάληπτα μουγκρητά.
-Δεν, επαναλαμβάνω, δεν χρειάζεται να διαβάζεις λογοτεχνία, να βλέπεις κουλτουριάρικες ταινίες, να ξέρεις τι γίνεται στον κόσμο, να μπορείς να αναπτύξεις θέματα σχετικά με πολιτική, φιλοσοφία κλπ γιατί καμιά Λευκωσιάτισσα δεν ασχολείται με αυτά. Καλώς λοιπόν που δεν το κάνεις, συνέχισε έτσι.
Σημείωση: εάν δεν πληροίς τα πιο πάνω κριτήρια είτε είσαι κομμουνιστής με μούσια που το παίζει απόγονος του Τσε (άλλο κείμενο αυτό) και σε γουστάρουν οι γκόμενες που φτιάχνονται με τέτοια, είτε σε έχουν όλες στο φτύσιμο.
Τέλος.
Παρένθεση συγγραφέως: Αγαπώ τη Λευκωσία, λατρεύω τη Λευκωσία (είμαι τζι εγώ Λευκωσιάτισσα) τζαι σε καμιά περίπτωση δεν τη θεωρώ σκατόπολη. Τωρά για τα πλάσματα που ζουν μέσα (τους γηγενείς τουλάχιστον) δεν παίρνω κι όρκο. Κλείνει η παρένθεση.
Ερυκίνη
