ΟΛΑΡΙΑ ΟΛΑΡΑ

''Τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια
τ'αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά
βρυκολάκιασαν και βγήκαν στα σοκάκια
έλα μέσα και μίλα πιο σιγά''

Τι σκατά τα θέλει κι η φάρα μας να κρατά διαχρονικά τα τραγούδια;
Πέρασε ακόμα ένας Ιούλης με κυμβαλοκρουσίες και σειρήνες,
συνθηματολογίες και ξύλο,
τον Σαμψών να τραγουδά από το ΡΙΚ το δικό του εμβατήριο,
τα άρθρα του Λάζαρου Μ. να προσπαθούν να πείσουν για την ανάσταση των νεκρών ελληνικών κυττάρων που κουβαλάει κάθε κύπριος στο γονιδιακό του κιγκλίδωμα
και τέλος, την ζέστη της Μέσανατολικής μας θέσης να ζητά απεγνωσμένα ανάπαυλες αλκοόλ και θάλασσας, καλά, τουλάχιστον για όσους δεν περιπέσανε ακόμα σε καλοκαιριάτικη μαστούρα.

Να δούμε πότε θα σκάσουν οι σίγουροι και πότε θα σκύψουν οι περήφανοι (να αναλογιστούν).