Α, ΠΟΤΕ θα σταματήσει αυτό το λαχάνιασμα,
το ατέλειωτο πέρασμα ατέλειωτων συνόρων, πότε
θα τελεστεί
το άγγιγμα της ακάθεκτης ροής του λόγου,
να μην κρύβεσαι πίσω απ'την καρδιά σου,
να μην κλειδώνεσαι έξω απ'την πόρτα σου, να μην
αποφεύγεις
τη θέρμη της άλικης ουσίας σου, να παραδίνεσαι,
να δέχεσαι,
να δέχεσαι να πεθάνεις από την πείνα χορτασμένος
κι αχόρταγος
από την καταβύθιση στο στόμα της πείνας σου,
φορώντας χωρίς ντροπή τους ιλίγγους σου, δείχνοντας τα ματωμένα χέρια
από αλογάριαστα εγκλήματα τελειωμένα μέσα στο
ενδοκρανιακό αλώνι,
πότε επιτέλους θα γίνεις άνθρωπος;
Πότε επιτέλους θα γίνεις άνθρωπος;