Jenny Saville - bodies that matter

20η Ιουλίου - Someday they' ll give a war and nobody will come.

Εν έσιει κάτι να πεις για μια μέρα που ξεκινά με σειρήνες αναμνηστικής λήθης. Someday they' ll give a war and nobody will come λαλεί τζαι η μάνα μου στην Άιλι.

Γι'αυτό τζαι γω αφού εν ξέρω να πω τίποτε για σήμερα, ενα παραθέσω το ποστ που ήβρα στα νεκατώματα(www.nekatomata.blogspot.com)τζαι όσοι μπορέσουμε...ας δώκουμε το παρόν.

Αντιπολεμική, δικοινοτική εκδήλωση στο τέρμα της Λήδρας

Τετάρτη 22 Ιουλίου, 19.30-22.00

Τιμούμε ε/κ και τ/κ για πράξεις θάρρους και ανθρωπισμού εν καιρώ πολέμου. Οι αφανείς αυτοί ήρωες προστάτευσαν ή έσωσαν συνανθρώπους τους από την "αντίπαλη" κοινότητα από βέβαιο θάνατο, σφαγή ή βιασμό. Ελάτε να τους πούμε ευχαριστώ και να στείλουμε το μήνυμα της συνέχισης του αγώνα για την επίτευξη ειρήνης στην Κύπρο.
Διοργάνωση της εκδήλωσης από τη Συμμαχία Σταματήστε τον πόλεμο.

Η πόλη μας εν άσιημη

Ένι. Όσο τζαι να προσπαθείτε να την κάμετε όμορφη με τες μερσεντές που γυαλίζουν τζαι τα ξωβάμματα του κωμμωτηρίου εν σάζει. Όσο τζαι να επιστρατευτεί το λάιφστάιλ που μοστράρεται στα περιοδικά τζαι στα μέσα, η πόλη τούτη ακόμα θα ένι άσιημη. Γιατί σε τούντην πόλη λείπει ο διάλογος, διότι τούτη η πόλη το μόνο που ξέρει ένι να θάφκει τζαι να γκετοποιεί ό,τι δεν καταλαβαίνει τζαι ό,τι δεν χωρεί στον φιξαρισμένο της εγκέφαλο. Εθκιάβαζα στο μπλογκ του Πλάνητα (www.planitas.blogspot.com) για την εξέγερση στην Ελλάδα, τον Δεκέβρη - τζείνο που ετόνιζε εν ότι η εξέγερση ήταν μια σύγκρουση του όμορφου με το άσιημο τζι ότι οι φωτογραφίες που τα γεγονότα, αντικατοπτρίζαν τούντη σύγκρουση προβάλλοντας το όμορφο τζαι αναδεικνύοντας το μέσα που την υπεροχή της δύναμής του τζαι της αξιοπρέπειάς του.
Παραθέτω τζαι γω ξανά χειροκροτώντας το quotation του Κρισναμούρτι:

''ο νους που είναι ελεύθερος, ευαίσθητος, που το "εγώ" σαν παρελθόν έχει ολότελα διαλύσει, ένας τέτοιος νους είναι γεμάτος ενέργεια και πάθος, κι επομένως ομορφιά''

Θκιαβάζοντας το ποστ του Πλάνητα τζαι κουβαλώντας κάποιες αναμνήσεις που άλλες χώρες(οι οποίες εν εγεννήσαν μεν την Αφροδίτη, αλλά εν τες λαλείς τζαι χάλια) εσυνειδητοποίησα ότι η πόλη μας εν βαθκιά άσιημη, άσχετα που το βιωτικό της επίπεδο για το οποίο περηφανέφκουνται οι πολιτικοί, άσχετα που την γερή της οικονομία για την οποία περηφανέφκουνται οι τράπεζες, άσχετα που τες λουίς βιλόν των κυπρίων γυναικών που έχουν τζαι κατέχουν ρευστό ή δάνεια στες τράπεζες, τζαι άσχετα που τα καλλιστεία του Ιουλίου που εκαθηλώσαν καμπόσους στες οθόνες τους, για την ανάδειξη της σαχλής ομορφκιάς.
Η πόλη εν εν όμορφη γιατί πολλά απλά, υπακούει στους κανόνες του συμβατικού και του πλαστικά όμορφου - δεν μπορεί να 'συνδυάσει', να διαλεχθεί, να σκεφτεί, να βάλει κάτω τη φαντασία της, να γεννήσει ερωτισμό και κατ'επέκτασην να θρέψει τους πολίτες της με ομορφκιά τζαι ερωτισμό. Τρώει καθημερινά τα παιθκιά της, όπως ο Κρόνος τζαι φτύνει τα κόκκαλα τους τζιαμέ που εν θα τα δουν οι παραπάνω. Τζαι να σκεφτει κανένας ότι εν είμαστε καν μεγαλούπολη. Είμαστε πολλά μικροί, πολλά περιορισμένοι τζαι μια δυναμική που θα μας επέτρέπε να ζήσουμε πιο αθρώπινα τζαι κατ'επέκτασην πιο όμορφα, έπρεπε να υπήρχεν ήδη. Εν αδιανότητο να γκετοποιούμε τόσον πολλά τον 'αλλο' χωρίς καν να τον αφουγκραστούμε, να 'σεβούμαστεν' ακόμα τους τζέγκενους της εξουσίας, να παίζουμε πουρού ή να πατούμε τον ποδηλατιστή που ΑΠΛΩΣ αξιοποιεί το αυτονόητο μέσο διακίνησης σε μια πόλη που οι αποστάσεις εν μηδαμινές (!) τζαι να σβήνουμε που τους τοίχους τζαι το μόνο γκράφιτι που προσπαθεί να βάλει ξυπνητήρι στη συνείδησή μας ή στην τζοιμισμένη μας φαντασία σε μια παλιά πόλη που θεωρείται το καταφύγιο του κάθε πικραμένου (!) Κύριοι ευρωπαίοι πολίτες, η ευρώπη εν γεμάτη με πόλεις που σε ένα μέρος τους διατηρούν τον παλιό τους χαρακτήρα, τζαι με πολίτες που ζουν σε τούτα τα ζωντανά μέρη των πόλεων, σεβόμενοι τες μνήμες τζαι τον δίπλα τους. Εν λαλώ ότι παντού εν τέλια, αλλά επειδή το μέτρο σύγκρισης του αδύνατου ή του πολιτικού πάντα εν το χειρότερο προτιμώ να αποφύγω τη σύγκριση που ενα μας πάρει ακόμα πιο κάτω. Είμαστεν ήδη μόνο λίο πιο πάνω που τον πάτο. Πολλοί λαλούν ότι κάτι άρχισε να ξυπνά τον τελευταίο χρόνο. Εν ξέρω αν απλώς, χρειάζεται τζι άλλος χρόνος. Ας ελπίσουμε μόνο ούλλες οι προσπάθειες που γίνουνται που ομάδες πολιτών τζαι ''μειονότητες'' να αποκτήσουν σύντομα τζείντην δυναμική μιας εξέγερσης ή μιας αντιπαράθεσης που ενα αναδείξει επιτέλους τζαι σε τούτον τον τόπο την ομορφκιά της αντίστασης, της συνύπαρξης, του ερωτισμού τζαι της φαντασίας.


Έλενα